Trochę bliżej zaświatów, czyli "Czas żniw" Samanthy Shannon

Źródło

"Rok 2059. Dziewiętnastoletnia Paige Mahoney pracuje w kryminalnym podziemiu Sajonu Londyn. Jej szefem jest Jaxon Hall, na którego zlecenie pozyskuje informacje, włamując się do ludzkich umysłów. Paige jest śniącym wędrowcem i w świecie, w którym przyszło jej żyć, zdradą jest już sam fakt, że oddycha. Pewnego dnia jej życie zmienia się na zawsze. Na skutek fatalnego splotu okoliczności zostaje przetransportowana do Oksfordu – tajemniczej kolonii karnej, której istnienie od dwustu lat utrzymywane jest w sekrecie. Kontrolę nad nią sprawuje potężna, pochodząca z innego świata rasa Refaitów. Paige trafia pod protektorat tajemniczego Naczelnika – staje się on jej panem i trenerem, a zarazem jej naturalnym wrogiem. Jeśli Paige chce odzyskać wolność, musi poddać się zasadom panującym w miejscu, w którym została przeznaczona na śmierć."

   Mieliście kiedyś tak, że po przeczytaniu opisu książki wiedzieliście już, że to jest to czego szukaliście, to o czym pragnęliście przeczytać? "Czas żniw" był dla mnie taką książką. Po dowiedzeniu się o czym będzie powieść debiutującej autorki Samanthy Shannon od razu wiedziałam, że to coś dla mnie. Od razu stwierdziłam, że: "muszę mieć tę książkę"! I mam, stoi na półce a ja jestem niezmiernie szczęśliwa, że po długich miesiącach oczekiwania udało mi się ją przeczytać.
   "Czas żniw" jest cudownie wydany. Minimalistyczna okładka, na której dominują trzy kolory i ich odcienie od razu mnie urzekła. A co sprawiło, że zaczęłam uwielbiać tę książkę jeszcze zanim zaczęłam ją czytać? Co zwróciło moją uwagę, gdy otworzyłam książkę po raz pierwszy? SŁOWNICZEK, SCHEMAT KATEGORII JASNOWIDZENIA I MAPKA! Kocham takie dodatki! Dzięki nim mam wrażenie, że autor jak najbardziej chcę dopieścić czytelnika, że chce aby jak najlepiej poznał świat, z którym się styka.

"Nadzieja to jedyna rzecz, która może jeszcze wszystkich nas ocalić."

   Gdy sięgnęłam po książkę, aby ją przeczytać ponownie zaczęłam zachwycać się dodatkami i po raz kolejny zrozumiałam, że mam do czynienia z czymś wyjątkowym. W końcu zostałam całkowicie pochłonięta przez niesamowity świat wykreowany przez autorkę. Jestem pełna podziwu dla pani Shannon, ponieważ stworzyła szczegółową i dopracowaną w najmniejszym calu rzeczywistość. Na początku bardzo ciężko jest "wbić się" w historię ze względu na mnogość nowych nazw. W tej sytuacji pomaga nie tylko słowniczek, ale także lekka i prosta narracja prowadzona przez główną bohaterkę, Paige. Przez kilka pierwszy stron miałam wrażenie, że siedzę z panną Mahoney w kawiarni a ona opowiada mi o swoim życiu, co było po prostu niesamowitym uczuciem.
   W "Czasie żniw" akcja raz przyśpiesza, raz zwalnia. W momentach scen walki opis staje się dynamiczny, a czytelnik z szeroko otwartymi oczami czyta o uderzeniach, wystrzałach z pistoletów i lejącej się krwi . W czasie, gdy Paige wędruje w zaświaty lub dowiaduje się, czegoś nowego można lepiej poznać bohaterów i ich uczucia przez co tempo akcji trochę zwalnia. Ciągłe przeszkody stawiane przed bohaterami nie pozwalają na to, żeby odłożyć książkę na bok i zająć się innymi sprawami.

"Nie musisz mi dziękować za swoją wolność. Masz do niej prawo."

    Bohaterowie są ogromnym plusem powieści. Dawno nie czytałam książki, w której większość postaci bardzo mnie interesowała. Paige stała się jedną z moich ulubionych kobiecych postaci, jej cięty język, waleczność i bezinteresowność są cechami, za które ją pokochałam. Jednak nie można powiedzieć, że Paige Mahoney jest idealna, popełnia mnóstwo błędów, robi masę głupich rzeczy i często coś jej się nie udaje, ale dzięki temu pokazuje swoje człowieczeństwo. 
   Naczelnik to na pewno jedna z najbardziej tajemniczych postaci. Sam fakt, że jest Refaitą jest interesujący, bo kim oni tak właściwie są? Tak naprawdę nie wiem do końca czym kieruje się Naczelnik w swoim postępowaniu. Znaczy niby wiem, ale nie wiem, rozumiecie? To skomplikowane. Najbardziej uroczą, kochaną i kradnącą serca postacią jest Nick. To jak opiekuje się Paige i jak się o nią martwi jest po prostu ujmujące. Bardzo ciekawi mnie przeszłość tego bohatera, wiemy o niej niewiele, więc liczę na rozwinięcie jego wątku w kolejnych częściach. Jaxon Hall jest jednym z najbardziej intrygujących bohaterów, niewiele dowiadujemy się o nim w trakcie trwania akcji, więc w "Zakonie mimów" liczę na szersze pokazanie jego osobowości. Autorka stworzyła wiele ciekawych postaci drugoplanowych, zastanawiam się kto z nich odegra jakąś ważniejszą rolę w kolejnych odsłonach serii.
    Jako, że "Czas żniw" to dystopia nie brak w nim brutalności, obrazów nędzy i śmierci. Autorka nie próbuje wygładzić rzeczywistości, pokazuje ją taką jaka ona jest. Dzięki temu jeszcze lepiej można wczuć się w sytuacje ludzi mieszkających w Sajonie i razem z nimi pragnąć zmian.
   W powieści każdy szczegół jest ważny, bo bohaterowie bardzo często odwołują się do wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości. Każda najmniejsza rzecz może mieć znaczenie, więc "Czas żniw" należy czytać bardzo uważnie, aby później nie zastanawiać się o czym mówią bohaterowie.

"Zachowałem pewne środki ostrożności. Powtarzam: nigdy nie znalazłaś się w bezpośrednim zagrożeniu życia.
-Gówno prawda. Jeżeli myślisz, że krąg soli jest środkiem ostrożności, musiałeś upaść na łeb."

   

   Samantha Shannon stworzyła zupełnie coś nowego, a połączenie fantastyki z dystopią wyszło jej znakomicie. Niektóre sceny wgniatają w fotel a niektóre sprawiają, że łzy pojawiają się w oczach. "Czas żniw" jest fantastycznym początkiem siedmiotomowej (!!) serii a wszystkie minusy giną, przytłoczone przez falę plusów: bardzo dobry styl autorki, interesujących bohaterów, ledwo zauważalny wątek miłosny oraz dopracowany świat, w którym chce się pozostać jak najdłużej.

W SERII:

--Czas żniw--Zakon mimów--

Tytuł oryginału: The Bone Season

Data wydania: 6 listopada 2013

Liczba stron: 520

Wydawnictwo: SQN